Genomineerden voor het sportgala stellen zich voor: Timo van Doren
GELDROP-MIERLO - De genomineerde voor het Sportgala Geldrop-Mierlo 2021 zijn bekend. Stemmen kan nog tot 20 maart via de website van Leef Geldrop-Mierlo. Wij van Geldrop-Mierlo24 vinden het belangrijk dat jullie weten op wie je kunt stemmen en waarom. Daarom gaan wij de komende tijd de genomineerden aan jullie voorstellen. Onderstaand de achtste genomineerde die zich aan jullie voorstelt. Dit keer Timo van Doren, genomineerd voor sporter van het jaar.
Mijn eerste kennismaking met capoeira was in 1997. Nou ja, toen was het dat ik het naam voor eerst hoorde. Erik vroeg in Arnhem; Hee jij doet aan turnen, toch? Kan jij mij niet helpen met handstanden oefenen? Dat kan ik goed gebruiken bij capoeira!” “Bij Capoe wat??” Vroeg ik hem weer terug. Het duurde nog een jaar of vier voordat ik er zelf mee begon. Geholpen door het bezoek aan Rio de Janeiro wat gevuld was met carnaval maar ook zeker met Capoeira demonstraties die ik op de straat tegen kwam. Wow, wat gaaf! Na de vakantie de knoop maat doorgehakt. Hopa dat internet op. Waar kan ik die sport gaan beoefenen?
Een goed Braziliaans feestje
Al snel kreeg ik de site van Capoeira Interacao in mijn vizier. In de Tuinstraat in Eindhoven. Snel groeide de honger. Eén keer per week trainen was duidelijk niet genoeg. Maar wat wil je, je gaat in duel waarbij je je tegenstander van de wijs probeert te brengen door misleidende bewegingen. Acrobatiek, afgewisseld met draai trappen met een dosis sluwheid. Dan is het wel zo handig dat je zo snel mogelijk mee kunt. Ok, ok, al snel kom je je zelf tegen. Je hebt een goede basis nodig. In Geldrop, in een zaaltje van de Dommeldaalse basisschool vind ik mijn tweede training. Om de je skills als capoerista naar nog een hoger niveau te tillen zij er workshops die tijdens festivals kunt volgen. Die door praktisch alle verenigingen worden georganiseerd. Zo’n festival is vaak meerdaags en compleet vol gas. Overdag trainen en in de avond een goed Braziliaans feestje. Met Pasen naar Amsterdam, drie dagen trainen en in de avond naar de Melkweg voor het feest. In november ons eigen festival in Maastricht, drie dagen trainen en dan verkleed naar het feest het is ten slotte de 11de van de 11 de ! Dit is wel vol te houden tot dat ik tachtig ben. De gedachte wordt ondersteund door Mestres die boven hun zeventig jaar nog meedoen tijdens zo’n festival!
Even geen Capoeira meer
Op rolletjes, het is een goeie vriendin, feestje. Beter, sneller, goed ingelopen schoenen. Nee, he, blessure. Lopen lukt amper, laat staan rap bewegen en springen. Even geen Capoeira meer. De pijn laat het gevoel van; ‘de verkering is net uit’ wat naar achteren zakken. Twee jaar op mijn krent. Nou dat voel je wel. De eerste trainingen zijn dan ook niet echt een succes. Sterker nog de hele training vol maken lukt niet. Krampen, maar ook de conditie gooien roet in het eten. Het zure appeltje krijg ik pas na een week of 6 achter de kiezen. Eindelijk kan ik weer fatsoenlijk de horda in om een spelletje te spelen.
In 2008 is er een klein mannetje in mijn leven gekomen die mijn aandacht volledig vangt. Dat zorgt ervoor dat ik minder aan mijn vriendin Capoeira denk. Een dik jaar later komt er een ander meisje in mijn leven bij. Samen goed voor een hele bak aan lol en gezelligheid maar ook tijd. Vierenentwintig uur in een dag is dan voorbij als een scheet in een luier. Minder trainen is dan ook het gevolg.
Het leven van een zelfstandige geeft de klap op de vuurpijl met als gevolg dat ik een paar jaar mijn vriendin niet meer zie.
Oude liefde roest niet
Weer meer fit worden werd meer en meer een roeping. Maar wat? Eén keer weer mee trainen was genoeg. Goh, er zijn er nog steeds een paar van de oude garde die Capoeira zijn blijven doen. ‘Wat heb jij een hoop in te halen’ , is al snel de gedachte wat in mijn hoofd zit.
Corona
Al snel pakt de trainer het internet erbij om toch door te kunnen blijven trainen. Stil stand is achteruitgang en dat dus never. Dertig trainingen achter het scherm verder en we kunnen weer met elkaar trainen. Ok, buiten en op afstand maar we kunnen weer een spelletje spelen. Omdat we onder een overkapping staan kunnen we door trainen, ook als het regent sneeuwt. En dat doen we soms maar met een paar en dan weer met een hele groep. Twee keer in de week en soms zelfs drie keer. De verkering is weer dik aan al ben ik inmiddels éénenvijftig …
Download de gratis app van Geldrop-Mierlo24 en mis niets → Apple | Android
